Μαχαιράς,
σπαθάκι, γλαδιόλα.
Το όνομα γλαδιόλος
προέρχεται από τη λατινική λέξη Gladius που σημαίνει ξίφος.
Η Θεά Δήμητρα είχε αγαπημένο μέρος
ένα ιερό δάσος κοντά στη Θεσσαλία.
Ο κακός Ερυσίχθονας που δεν πίστευε στους θεούς, ζούσε εκεί κοντά και χωρίς σεβασμό στην ιερότητα του μέρους, μάζευε ξύλα από τα δέντρα του ιερού δάσους.
Όταν κάποιοι προσκυνητές προσπάθησαν να τον σταματήσουν, έκοψε το κεφάλι του ενός. Από το αίμα, η Δήμητρα έκανε να ξεπηδήσουν μικρά φυτά σε σχήμα ξίφους που τα ονόμασε μαχαιράδες, και θέλοντας να τον τιμωρήσει, διάταξε τον Λιμό (την πείνα) να μπει εντός του.
Ο κακός Ερυσίχθονας που δεν πίστευε στους θεούς, ζούσε εκεί κοντά και χωρίς σεβασμό στην ιερότητα του μέρους, μάζευε ξύλα από τα δέντρα του ιερού δάσους.
Όταν κάποιοι προσκυνητές προσπάθησαν να τον σταματήσουν, έκοψε το κεφάλι του ενός. Από το αίμα, η Δήμητρα έκανε να ξεπηδήσουν μικρά φυτά σε σχήμα ξίφους που τα ονόμασε μαχαιράδες, και θέλοντας να τον τιμωρήσει, διάταξε τον Λιμό (την πείνα) να μπει εντός του.
Ο Ερυσίχθονας αδυνατώντας να αγοράσει αρκετή τροφή
για να ικανοποιήσει την όρεξή του, πούλησε την κόρη του για ν' αγοράσει
περισσότερη τροφή.
Η κόρη του δραπέτευσε στο δάσος, και η Δήμητρα την μετέτρεψε σε φυτό μαχαιρά, για να φροντίζει τον άντρα που σκοτώθηκε από τον πατέρα της. Όταν ο Ερυσίχθονας δεν μπορούσε να βρει πλέον τροφή και δεν είχε άλλα χρήματα να αγοράσει, η επιθυμία του για τροφή ήταν τόσο δυνατή που η Πείνα τον οδήγησε να φάει τον εαυτό του.
Η κόρη του δραπέτευσε στο δάσος, και η Δήμητρα την μετέτρεψε σε φυτό μαχαιρά, για να φροντίζει τον άντρα που σκοτώθηκε από τον πατέρα της. Όταν ο Ερυσίχθονας δεν μπορούσε να βρει πλέον τροφή και δεν είχε άλλα χρήματα να αγοράσει, η επιθυμία του για τροφή ήταν τόσο δυνατή που η Πείνα τον οδήγησε να φάει τον εαυτό του.
Το αρχαίο όνομα της γλαδιόλας ήταν ξιφίον από την
ελληνική λέξη ξίφος, που εννοείται ως σπαθί.
